czwartek, 15 sierpnia 2024

#67 TURCJA Antalya* Pamukkale* Hierapolis* Kusadasi* Efez* Pergamon* Troja* Çanakkale* Stambuł* Ankara* Kaymakli* Göreme* Konya*

 

Dzień 1 24.07

 

Popołudniowy wylot do Antali z Gdańska opóźnia się o ponad dwie godziny, tak więc po 3,5 godzinnym locie lądujemy na lotnisku docelowym już po zmroku. W nagrodę za wydłużoną podróż możemy podziwiać pięknie oświetloną linię brzegową. W związku z tym, że Antalia nie znajduje się w dość bogatym programie miejsc do zwiedzenia, udajemy się tylko na krótki nocleg w centrum miasta i rano ruszamy w dalszą drogę. 























Dzień 2 25.07

 

W czwartek rano wyruszamy do Pamukkale (tur. Bawełniany zamek lub Bawełniana twierdza) – tureckiej miejscowości położonej w dolinie Cürüksu (w starożytności zwanej Doliną Lycos), około 18 km od Denizli. Słynie ona z wapiennych osadów powstałych na zboczu góry Cökelez. Wypływająca z gorących źródeł woda, bogata w związki wapnia i dwutlenek węgla, ochładzając się na powierzchni, wytrąca węglan wapnia, którego osady tworzą liczne nacieki. Na zboczu góry powstają progi, półkoliste i eliptyczne baseny wody termalnej, oddzielone od siebie obłymi zaporami, po których spływa woda. Proces ten trwa od około 14 tysięcy lat. Powstające tu skały osadowe to trawertyny. Władze tureckie objęły teren ochroną tworząc park narodowy, który jest wpisany na listę światowego dziedzictwa przyrodniczego. W sąsiedztwie Pamukkale znajduje się starożytne miasto Hierapolis. Zostało założone najprawdopodobniej przez króla Pergamonu Eumenesa II na początku II wieku p.n.e. Nazwa miasta łączona jest z imieniem Hiery, żony Telefosa, króla Myzji, któremu oddawano w Pergamonie cześć jako herosowi i legendarnemu założycielowi. Do czasów obecnych zachowały się m.in. Wielkie Łaźnie, Świątynia Apolla, Plutonium i Teatr rzymski.






















Następnie udajemy się do miejscowości Kusadasi, gdzie według tradycji znajduje się Dom Najświętszej Marii Panny, tur. Meryem Ana Evi. Położony jest powyżej ruin Efezu (ok. 7,0 km od Selçuk), na wzgórzu Coressus zwanym Wzgórzem Słowików. Miejsce to zostało odnalezione 29 czerwca 1891 r. przez wyprawę badawczą zorganizowaną przez księży lazarytów z Izmiru. Po krótkim pobycie w tym miejscu przejeżdżamy do Efezu, które w starożytności było jednym z 12 miast jońskich w Azji Mniejszej. Leżało przy ujściu rzeki Kaystros (tur. Küçük Menderes – Mały Meander) do Morza Egejskiego. Jeszcze przed przybyciem kolonistów greckich osiedlały się na tym terenie ludy Karów i Lelegów. Zamieszkiwali oni zbocza wzgórza Ayasuluk. W 2015 r. stanowisko archeologiczne w Efezie zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Do czasów obecnych zachowały się m.in. Odeon, Brama Heraklesa, Świątynia Hadriana czy Latryny dla mężczyzn ;-) Po dość długim spacerze po starożytnym mieście, jedziemy na nocleg do hotelu w pobliżu Efezu.
































Dzień 3 26.07

 

W piątek wyruszamy do Pergamonu, współcześnie będącego stanowiskiem archeologicznym w pobliżu miasta Bergama w Turcji, w starożytności należącego do najpiękniejszych miast hellenistycznych. Za panowania dynastii Attalidów rozbudowano miejscowy akropol położony na wzgórzu o wysokości 300 m. Rozplanowanie licznych budowli i siatka ulic nawiązywały do ukształtowania terenu, a całość otaczały mury obronne. W skład kompleksu wchodziły m.in.: wielka Biblioteka Pergamońska, teatr dla 10 tysięcy widzów, świątynia Dionizosa, a także słynny wielki Ołtarz Zeusa. 
































Następnie wyruszamy w kierunku legendarnej Troi, z której niestety do naszych czasów nie przetrwało zbyt wiele. Miasto znane jest przede wszystkim z wojny opisanej w starogreckim poemacie epickim Iliada przypisywanym Homerowi. Według legendy miasto zostało zdobyte za pomocą podstępu z koniem trojańskim. Ten wykorzystany w filmie Troja znajduje się natomiast w miasteczku Çanakkale, w którym nocujemy. 














Dzień 4 27.07

 

Sobotę spędzamy w Stambule. Zwiedzanie zaczynamy od ponad godzinnego rejsu po Bosforze, w czasie którego podziwiamy najpiękniejsze zabytki dawnego Konstantynopola. Największe wrażenie robią meczety, czy pałace, ale także mosty. Po powrocie na ląd, ruszamy na piesze zwiedzanie miasta, które zaczynamy od hipodromu, nieistniejącego już w swojej pierwotnej funkcji bizantyjskiego toru wyścigowego dla rydwanów, który obecnie pełni funkcję placu (w pobliżu Błękitnego Meczetu).  

























W dalszej kolejności udajemy się do Błękitnego Meczetu (właściwie Meczetu Sułtana Ahmeda), zbudowanego z polecenia sułtana Ahmeda I, który jest jednym z ostatnich, a zarazem najwspanialszych przykładów tzw. "klasycznego okresu" sztuki islamskiej w Turcji. Meczet wzniesiony na planie niemal kwadratu (51,65 m x 53,40 m) znajduje się na sporym placu, do którego wiedzie pięć bram. W czterech narożnikach meczetu oraz na dwóch narożnikach dziedzińca wewnętrznego ustawiono łącznie sześć minaretów. Do wnętrza meczetu prowadzą trzy wejścia, dwa z dziedzińca zewnętrznego i jedno z wewnętrznego. Wzdłuż ścian biegną galerie, które zdobi 21 tysięcy płytek fajansowych z manufaktur w İzniku. Ich utrzymane w błękitnej tonacji ornamenty roślinne dały meczetowi jego popularną nazwę. 






















W sąsiedztwie meczetu znajduje się pałac Topkapi, który był rezydencją sułtanów przez ponad 380 lat, od 1453 roku. Budowę rozpoczęto za panowania sułtana Mehmeda II Zdobywcy w 1453 roku, zaraz po zdobyciu Konstantynopola, a zakończono w 1465 roku. Ostatnim używającym pałacu sułtanem był Mahmud II (do 1839 roku). Sułtan Abdulmecid I przeniósł siedzibę władców do pałacu Dolmabahçe. Dla fanek serialu Wspaniałe stulecie pałac jest jednak przede wszystkim kojarzy się z sułtanem Sulejmanem i jego haremem.








































Na koniec udajemy się do meczetu Hagia Sophia. W przeszłości kolejno była to świątynia chrześcijańska, meczet i muzeum. Pierwotnie budynek powstał jako kościół Mądrości Bożej (zwany też Wielkim Kościołem). Była świątynią najwyższej rangi w Cesarstwie Bizantyńskim, katedrą patriarszą oraz miejscem koronacji cesarzy bizantyjskich. Po zdobyciu Konstantynopola przez Turków w 1453 została zamieniona na meczet (wtedy dobudowano minarety). Od 1934 do lipca 2020 świątynia pełniła rolę muzeum. Po decyzji sądu administracyjnego Turcji unieważniającego dekret z 1934 i decyzji prezydenta Recepa Tayyipa Erdoğana została ponownie zamieniona w meczet. Obecnie uważana jest za najważniejsze dzieło architektury bizantyńskiej.















Dzień 5 28.07

 

W niedzielę rano wyjeżdżamy ze Stambułu i kierujemy się na wschód do stolicy Turcji, Ankary. W stolicy odwiedzamy Mauzoleum Atatürka, założyciela Republiki Turcji i jej pierwszego prezydenta oraz Marszałka Turcji, Mustafy Kemala Atatürka. Anıtkabir położone jest w centrum miasta, na wzgórzu zwanym Anıttepe. Najpierw, po stopniach wchodzi się na Plac Zwycięstwa. Plac ten może pomieścić 40 000 osób. Od strony północnej do Placu Zwycięstwa przylega Aleja Lwów (nazwa bierze się od 24 hetyckich lwów ustawionych wzdłuż alei). Mauzoleum Atatürka znajduje się po lewej stronie Placu Zwycięstwa. Wnętrze – Sala Honoru – wyłożona jest czerwoną mozaiką. Znajduje się tam marmurowy sarkofag. Pod nim znajduje się komora, w której spoczywa trumna z ciałem Atatürka. Otoczona jest pojemnikami wypełnionymi ziemią ze wszystkich miast Turcji. Wnętrze komory można obejrzeć na monitorach w muzeum.

















Następnie kierujemy się w stronę podziemnego miasta Kaymakli, które jest największą i najgłębszą podziemną osadą w regionie Kapadocji. Ma 8 poziomów pod ziemią (tylko 4 są otwarte do zwiedzania). Miasto wykuto z miękkiego kamienia wulkanicznego. Zwiedzający mogą odwiedzić pomieszczenia takie jak: stajnie, sklepy, refektarze, kościoły, winiarnie, kuchnie i inne sekcje. Około 40 metrów pod ziemią, miasto może pomieścić do 5000 osób. 













Szczęśliwi z wyjścia na powierzchnię ;-) udajemy się na pokaz tańca tzw. Wirujących Derwiszy, zakonu muzułmańskiego powstałego w Turcji w XIII wieku. Inspiracją do powstania zakonu była mistyczna poezja Rumiego. Charakterystyczną cechą członków tego zakonu jest medytacja w ruchu - przypominającego taniec z elementami wirowania, a nawet lewitacji ;-)















Na koniec udajemy się do zbudowanego z kamienia hotelu Alp Hotel, gdzie oprócz pięknych wnętrz, czekają na nas stroje do przeprowadzenia sesji zdjęciowej w strojach sułtana i sułtanki ;-)




























Dzień 6 29.07

 

O czwartej nad ranem wyruszamy z hotelu na miejsce startu balonów. Do ostatniej chwili nie wiadomo czy do startu dojdzie, ponieważ ze względu na warunki pogodowe loty nie odbywały się prawie przez cały tydzień przed naszym przyjazdem do Göreme. Szczęście nam sprzyja i o wschodzie słońca podziwiamy piękną Kapadocję z tzw. lotu ptaka. Po powrocie do hotelu mamy jeszcze trochę czasu na relaks przy basenie zanim wyruszymy zwiedzać Göreme.
























































































Wieczorem wybieramy się na tzw. wieczór turecki, gdzie z turystami z innych krajów poznajemy elementy kultury i muzykę turecką. 



























Dzień 7 30.07

 

Ostatniego dnia objazdu udajemy się do Konyi, dawnej stolicy sułtanatu Seldżuków, gdzie zwiedzamy Mauzoleum Mevlany, tzw. Zielony Grobowiec. Znajduje się tutaj sarkofag Jalala ad-Din Muhammada Rumi, perskiego mistyka sufickiego, założyciela zakonu wirujących derwiszy. Stamtąd ruszamy w kierunku Antalyi, gdzie spędzimy ostatnią noc przed odlotem do Polski. 









































Dzień 8 31.07

 

W środę po śniadaniu udajemy się na lotnisko w Antalyi i z minimalnym opóźnieniem wylatujemy do Polski. W czasie lotu dopisuje pogoda, dzięki czemu można zrobić pożytek z miejsca przy oknie ;-)